Dermatoloog

Vrijdag eindelijk naar de dermatoloog geweest en waar ik vond dat t allemaal redelijk rustig was vond de dermatoloog dat allesbehalve. Heb nu eerst een stootkuur prednison gekregen en andere medicatie waar ik minder groggy van zou moeten worden. Dat laatste is niet gelukt want toen ik gisteren mijn hals insmeerde met zal kreeg ik een heftige jeukaanval. Na twee uur dan toch een tablet ingenomen. De angst dat ik er heel depri en volledig down van word zit er goed in. Dit was een nieuw soort maar ook op deze ga ik na 7 uur slaap nog niet lekker. Ik ben met mijn man boodschappen wezen doen terwijl ik nog op de benen tolde. Daarna ontbeten en toen eerst nog een uur geslapen. We hadden de beide dochters beloofd dat ze vandaag kleding mochten kopen dus goed half een ben ik onder de douche gestapt. Na t douchen zijn we naar Nordhorn gereden. Na ongeveer een uur knapte ik daar weer op. Rest van de dag was de jeuk houdbaar. We zijn doorgereden naar Meppen naar ons favoriete tentje om uit eten te gaan. Nu zijn we ongeveer een uur weer bij de caravan. Het is niet al te warm dus denk dat ik vanavond weer vroeg op bed lig. Helaas heb ik mijn leesbril vannacht ook stukgetrokken dus zal t met een luisterboek moeten doen. Allemaal een fijn weekend toegewenst.

En weer uit de lappenmand

Ik had de maandag na moederdag grote plannen maar helaas gooide een flinke luchtweginfectie roet in t eten. Heb bijna een week helemaal taai af gelegen op de bank. Donderdag de huisarts gebeld en gevraagd naar t pompje dat ik in eerdere jaren ook kreeg. Kennelijk zit er iets in de lucht in mei die dit bij me veroorzaakt. Momenteel hoest ik nog slijm op maar t benauwde gevoel is weg. Echt even flink aan de slag gaan is er nu niet bij maar ben blij als ik beetje bij beetje wat kan doen en op de been blijf. We hebben de afgelopen week dus behoorlijk wat uit de voorraadkast gegeten. Dan waardeer je meteen je voorraad. Zelf geen trek maar de meiden moesten wel eten en er was gelukkig van alles wat snel klaargemaakt kon worden. Ga zo maar weer eens kijken wat ik vandaag voor elkaar krijg. Morgen heb ik mijn vrijwilligerswerk en afhankelijk van hoe het vandaag loopt ga ik heen of blijf ik thuis.

Twee weken weg….

Gisteren thuis gekomen na twee weken op de camping te zijn geweest. Als een malle de eerste wassen weg gedraaid. Vanmorgen om half zeven er weer uit en weer verder. Wat hebben we mooie weken gehad. Vanmiddag hebben we beide moeders uitgenodigd voor een bbq in de tuin. Helaas er geen rekening mee gehouden dat die in 2 weken wel eens ontploft zou kunnen zijn. Overal hoog gras tussen de tegels. Heb vanmorgen al een container vol met groen geplukt. Morgen maar eens even flink de schoffel erbij pakken. Vandaag hou ik rekening met de zondagsrust van anderen. Dat is bij ons in t dorp nog echt een ding. De hogedrukreiniger mag morgen ook even flink brullen denk ik. Ik ben helaas wat verkouden maar hoop echt dat t niet doorzet en ik morgen dus ook de werkspier nog even aan t werk kan zetten. Hij heeft twee weken rust gehad dus zou t bijna verleren haha. Ik ben de camping nauwelijks af geweest. Jongste dochter had een klik met een andere meisje dat ook jaargast is en die heeft een halve week bij ons doorgebracht. Ze vermaakten zich prima. De oudste was thuis om te leren voor haar examens aankomende weken. Helaas houdt dit in dat t huis ook gepoetst moet worden nu want met iemand in huis ligt er nu toch overal een stoflaag op. Vandaag doen we links en rechts een slag en dan morgen maar rechttrekken. Maak er een mooie dag van. En voor de mensen die geen moeder meer hebben...sterkte en ik hoop dat je veel mooie herinneringen vandaag aan haar kan ophalen.

Ziekenhuis in Duitsland

Van de week op de camping had ik onze buurvrouw langs zien lopen naar t toiletgebouw. Ze liep op normaal tempo groette vriendelijk en heel even keek ik nog een keer en dacht zou ze last van dr knie hebben? Goed een half uur later kwam ikzelf uit dat toiletgebouw en zie de ambulance bij haar tent staan. Ik dacht die komt vast voor de buurman maar de buurvrouw bleek vreselijk benauwd te zijn en nauwelijks van t toiletgebouw meer naar dr stoel te hebben gekund. Dokter in nl gebeld omdat ze op goed een half uur hier vandaan woont maar die had aangegeven ambu bellen. De buurman liep er wat paniekerig omheen en dus gaf ik aan onze naaste buren aan dat ik hem niet alleen achter de ambu aan wilde laten rijden. Snel overleg want ben alleen met de jongste op de camping. Afspraak ze zouden haar laten kiezen tussen alleen in onze caravan slapen of bij haar vriendin en haar vader. Die vader had ik al snel geappt of indien nodig dat mogelijk was. Ze kwam net aanlopen voordat ik weg reed dus kon haar nog snel even de opties voorleggen en ze wilde alleen in onze caravan. Ik stelde de navigatie in op zh en we reden die kant op. Het werd wat donkerder en we zagen de blauwe lichten telkens een stukje voor ons. Bij t ziekenhuis aangekomen moesten we ons melden bij de balie. Daar zat een vrouw alleen die in tegenstelling tot de meeste mensen hier geen woord verstond van t nederlands van de buurman. Dus tolkte ik en samen kwamen we eruit. Er kwam een engelse man na ons maar die kon ze ook niet helpen want ze kon geen woord engels. Of ik ook even dat wilde vertolken. Ondertussen kwamen er allemaal jonge mannen met sportmatjes naar de uitgang. Later legde een ouder mannetje me uit dat ze zwangerschapsgym hadden gedaan samen met hun vrouw. Tijdens mijn wachten zag ik mensen met eten en drinken binnen komen die brachten dat nog naar patienten in t ziekenhuis rond 22 uur, 22.30 uur. Er kwamen mensen die kennelijk door de arts waren opgeroepen dat ze naar t ziekenhuis moesten komen nadat ze er 's middags onderzoeken hadden gedaan. De vrouw achter de balie gaf elke keer in eerste instantie aan dat de arts er niet was maar als ze dan aangaven hij heeft me zelf gebeld dan werd er weer een ander bijgeroepen. Twee hoogzwangere vrouwen kwamen al puffend voorbij, dan deed ze hoofd omhoog en knikte in de richting die ze moesten lopen. Alles heel kalm en gemoedelijk. Er kwamen diverse mensen langs die ze zonder pardon weer de deur wees. Ik dacht echt bij ons zitten ze sowieso niet alleen en een beetje ziekenhuis heeft tegenwoordig al beveiliging en al helemaal s nachts. Mensen met tandzeerte werd aangegeven dat ze alleen bij ziekenhuizen 100 km verderop terecht konden. En ook die namen daar genoegen mee. De buuf ligt nog in het ziekenhuis. Volgens de buurman in ieder geval nog tot vrijdag. Hij geeft aan dat de bedden echt slecht zijn zoals bij ons 20 jaar terug en dat ze zelf heeft aangegeven dat ie extra eten mee moest nemen want dat ze anders geholpen werd aan de longontsteking, maar zou overlijden door te weinig eten. Toch maar even weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat t in NL zo slecht nog niet is. (Die neus doet nog steeds zeer omdat t zweertje bovenin maar niet wil genezen.)Maar ach zal niet klagen. Eind mei wordt er naar gekeken.....

Pas op de plaats zonder medicatie

Het gaat allemaal nog niet zo lekker. De verschrikkelijke dagen dat ik alleen maar jeuk heb lijken voorbij te zijn, maar het is nog niet allemaal lof. Ik heb nu korte aanvallen dat mijn arm na twee keer krabben echt twee keer zo dik is en er grote galbulten op zitten. Toch kan ik (nog) zonder medicatie en daar ben ik wel erg blij mee. Ik rij nl sowieso twee dagen niet na t innemen van een tablet maar afgelopen zaterdag zat ik naast mijn man en dan zie ik weer allerlei beren op de weg en zit ik binnen no-time in een paniekmodus. Gekke is dat wanneer ik zelf rij dot niet heb, maar t zegt me genoeg dat die medicatie toch echt wat met me doet. Deze week eet ik dus uit voorraad en blijft de auto op de dam. Verder probeer ik alles beetje bij beetje te blijven doen maar ben ik nog ontzettend moe. (Zoals de arts ooit aangaf t grootste orgaan van je lichaam is ziek, dat kost energie) Aankomende twee weken hoop ik kalm op de camping te zitten. Mijn man is er de eerste week bij. De tweede week zou mijn moeder meegaan, maar mijn vader kampt met heftige aanvallen van gordelroos met knallende hoofdpijn tot gevolg dus die blijft thuis. Ik ga nu kijken en blijf dan zolang ik t prettig vind. Onze oudste dochter doet examen voor dr Havo na de vakantie dus die blijft thuis. We kiekn wel wat wordt, zeggen we hier dan....

Bijna twee weken niets geschreven…

Zo, ik zie dat ik bijna twee weken niks heb geschreven. De reden is dat ik in stamdje overleven heb gestaan. Heb de nodige medicatie geslikt en daardoor was ik compleet van de kaart. Was op een gegeven moment zelfs zo ver dat ik bijna t ziekenhuis wilde bellen om me op te nemen, omdat ik t echt niet meer trok van de jeuk. Uiteindelijk heb ik dusdanig veel medicatie geslikt dat ik zo omgeveer dag en nacht sliep met tussendoor nog wat kleine huishoudelijke taken waar ik echt niet onderuit kon. De afgelopen twee dagen moest ik dus het nodige rechttrekken. Helaas vammacht weer een slechte nacht met veel jeuk gehad heb dan ook weer ongeveer drie uur slaap gehad. Ik hou me dan ook maar weer koest wil proberen om zonder medicatie de dag door te komen. Mijn man werkt weer maandag tm vrijdag en hoop dan in t weekend dat ie thuis is niet alleen lichamelijk er te zijn maar ook echt dingen te kunnen delen en te doen. Vorig weekend ben ik er al met al nog geen 5 uur uit bed geweest. Niet echt gezellig....

De zorg….

Afgelopen woensdag moest ik naar de huisarts voor wat ongemakken. Ik had een aantal dingen om te bespreken en dat kon mooi terwijl ik op de behandeltafel lag. Ben geholpen en vervolgens gaf ze me twee doorverwijzingen. Bij de eerste afspraak stuurde ze meteen naar t ziekenhuis de doorverwijzing door. Wachttijd twee maand. De tweede verwijzing daar zou ik zelf even van uitzoeken waar ik naartoe wil. Heb dus de zorgcoach van Zilveren Kruis gebeld om te kijken waar ik in mijn situatie het beste terecht kan. Maar dat werd een heel gepuzzel. Wachttijden van meer dan een half jaar voor t eerste gesprek en daarna ook nog een half jaar wachten totdat je aan de beurt bent. Ik wil niet van t kastje naar de muur geschoven worden en helaas door ervaring weet ik dat dit bij grote organisaties vaak wel t geval is. (niet dat ik daar wel op korte termijn aan de beurt ben) Uiteindelijk heb ik nu hier nog geen kniop in doorgehakt waar ik heen ga. Ik had al wel vernomen dat er wachtlijsten zijn maar 2 maanden en 10 maanden echt dat was iets wat ik niet had zien aankomen. Eerder als ik medicijnen moest ophalen kon ik meteen door naar de apotheek om het oo te halen. Nu loop ik ook door, maar 9 van de 10 keer moet ik op een later tijdstip terug komen omdat t niet voorradig is. Mijn vader heeft hartproblemen en verdraagt niet alle medicatie. Toch probeert de apotheek elke keer weer een andere versie dan wat is voorgeschreven mee te geven. Maar aangezien het eerder al een keer bijna mis is gegaan gaat hij het risico niet meer lopen dat de ambu weer voor moet komen. Onze praktijk is een vestiging waar alle huisartsen bij elkaar zitten. ONdertussen meer dan 10 denk ik. De assistenten werken voor de gehele praktijk, maar die kunnen t allemaal niet behappen. Verzoek is dan ook om dingen digitaal te regelen. Als je echter via de site een afspraak wil maken ben je de komende maand niet aan de beurt. Dus bel je maar weer. Het lijkt me echt vreselijk om elke dag in zo'n situatie te moeten werken en ik heb echt respect voor de mensen die er zitten. Zowel bij de dokter als de apotheek hangen flyers dat je je mening mag geven maar of je wel de medewerkers met respect wil behandelen. En dan lees ik zo'n briefje en denk wat zijn we toch ver gezonken dat dit nodig is....

Het is weer hard hollen en stilstaan

Maandag mocht ik mijn schoonmoeder naar het ziekenhuis brengen voor een nieuwe knie. Daarom deed ik zondag al wat voorwerk door even wat extra op te ruimen en aan te pakken. Het ging me goed af en ik had die avond dan ook een heel voldaan gevoel. Maandagmorgen half zes ging de wekker, toen ze om 10.30 uur naar de operatiezaal werd gereden ben ik nog even bij de plaatselijke kringloop langs geweest. Daarna naar huis en daar kwam alle vermoeidheid eruit en heb ik eerst 1,5 uur bij geslapen. Daarna nog wat was in de machine gegooid en buiten opgehangen. Dinsdagmorgen zette ik een koptelefoon op met een true crime en deed van allerlei huishoudelijke zaken. Mijn stappenteller gaf s avonds echt heel veel stappen aan en ik was ook erg tevreden. Woensdagmorgen merkte ik dat mijn hele lijf in de weerstand zat. Ik moet zeggen dat ik dinsdagavond een eczeemaanval kreeg en daar ook een tablet voor heb ingenomen. En woensdag is er dan ook nauwelijks wat uit mijn handen gekomen. Vandaag ga ik proberen om een en ander gpad te strijken, vanmiddag werk ik bij de kringloop en morgen hoop ik naar de camping te kunnen met t hele gezin. Ik hoop zo dat we de zon een beetje gaan zien want wat warmte in mijn botten doet mijn batterij meteen weer opladen. Jullie al plannen voor aankomend weekend?

Caravan en voortent staan..

Vrijdag en zaterdag de caravan en de voortent opgezet. Vrijdag vanaf 10 tot 15 uur hebben we alles naar onze plek gesleept. We leggen er elk jaar een houten vloer in die op pallets komt. We hielden buienradar in de gaten en echt we waren net klaar toen t begon te spetteren. Toen we uit t toiletgebouw kwamen omdat we eveb goed de handen wilde wassen kwam t met bakken uit de lucht. Wat waren we blij met de beslissing om de tent de volgende dag te doen. Zaterdag stonden we om 9 uur voor de poort. Onze jongste ging mee want ze heeft een vriendin die in de buurt woont waar ze t hele jaar echt dagelijks contact mee heeft onderhouden en die zou ook door haar moeder gebracht gaan worden. Ze werd helemaal zenuwachtig en gaf aan dat ze bijna moest huilen van blijdschap. Toen er voor de poort dan ook een auto stond die eerst nog moest inchecken en we even moesten wachten sprong ze zo ongeveer uit de auto. Ze werd warm welkom geheten door een van de medewerkers en mocht meteen helpen de alpaca's voeren. 'ze was weer thuis'. Rest van de dag heel even gezien voor wat eten en drinken maar voor de rest niet. Onze nieuwe buren hadden haar zelfs helemaal gemist. Ik zei al heeft nergens tijd voor. Wij moesten wel buffelen. We hebben onze tentstokken gemerkt, maar elk jaar komen we er niet uit. Dus aankomend jaar alle plakkers er maar af doen en zoeken naar een nieuwe manier om te merken zodat t wel alleen op een manier uitlegbaar is. Uiteindelijk stond alles om goed 16.45 uur. Ik heb nog snel de gordijnen opgehangen helaas niet helemaal goed maar dat komt aankomende week wel. Nu eerst de boel thuis weer op orde maken en van de week zet ik een doos en een krat klaar voor spullen die mee kunnen naar de camping toe. Dit zodat we niet nog meer zaken kopen die we thuis allemaal dubbel in de kast hebben staan. Veel van wat ik mee terug heb genomen van de camping heb ik thuis ook nog niet gebruikt.

Campingseizoen komt er weer aan

Aankomend weekend mogen we de caravan weer opzetten en daar heb ik echt ontzettend veel zin in. Ik hoop op een beetje lekker weer zodat ik niet koud tot op het bot raak. Ik blijf nl nog steeds een beetje in de lappenmand hangen. Heb nu prebiotica gehaald om de hoede bacterien weer op te bouwen die de antibiotica heeft vernietigd. Ook heb ik het een en ander dat mijn immuunsysteem er weer bovenop moet helpen gehaald. Sinds gisteren heb ik weer een koortslip en springen de barsten in mijn lippen. Meestal komt daar dan nog iets anders achter aan. Het is nog wel vroeg om de boel op te zetten, maar over twee drie weken hebben we Pasen. En mocht t dan mooi weer zijn dan wil ik daar ook graag van kunnen genieten. Mocht t koud zijn wn regenen dan hoeven we niet te gaan. Maar het is gewoon fijn als alles er weer staat en alles weer aan kant is. Vrijdag en zaterdag ga ik dus samen met mijn man heen opzetten en dan kijk ik of ik zondag of in de komende week nog heen kan om alles weer in de caravan zelf te soppen en in te kunnen richten. Zo niet dan komt dat hopenlijk volgend weekend wel.

Supersnelle verkoop en lekker verdiend

Vanmiddag was t mijn wekelijkse middag vrijwilligerswerk bij de kringloop. En ik had geluk. Er kwam een paar hele mooie sneakers voorbij om in de winkel te zetten in de maat van oudste dochter. Ik zette ze dus apart om ze zelf mee te nemen. (Leverde hier twee uurtjes werken voor in, krijg nl 2 euro per uur vrijwilligersvergoeding) Eenmaal thuisgekomen vroeg ik dochter ze meteen te passen en zei supertof onder een wijde pijpenbroek. Maar nee ze werden afgekeurd. Ik bedacht ze niet en zette ze voor 55 euro op Vinted, binnen de 10 minuten reageerde er iemand met een verhaal dat ze weinig te besteden had en er max 35 euro voor wilde geven want ze had ook de verzendkosten. Ik heb aamgegeven dat ik t geld zelf ook goed kon gebruiken en dat de nieuwwaarde van de schoenen 249,95 euro was en dat je echt niet kon zien dat er op gelopen was. Terwijl ik dat tikte bedacht ik me dat mensen graag willen afdingen en verhoogde ik mijn prijs naar 75 euro. 10 minuten later waren ze verkocht. Ben echt heel blij met de verkoop want heb nog wat potjes die ik wil aanvullen en dan zet zo'n bedrag meteen zoden aan de dijk. Weet niet of jullie ook via Vinted verkopen, maar het valt me op dat steeds meer mensen een zielig verhaal doen en aan geven dat ze krap zitten. Kijk je dan in hun eigen kledingkast dat zie je dat ze overal zelf de hoofdprijs voor vragen. In dit geval ben ik dus echt megablij met mijn verkoop. Ik zie veel reacties van mensen dat ze denken dat er spullen achter worden gehouden voor de verkoop voor onszelf. Dit is echt niet de insteek. Maar als ik iets in de winkel moet zetten waarvan ik denk daar heb ik zelf ook belang bij dan neem ik het wel mee en betaal ik hetzelfde als wat een klant ook betaalt.Ik doe dit niet met de opzet dat ik het doorverkoop op internet. In dit geval zag ik echter wel een kans toen mijn dochter ze exht niet wilde en laten we eerlijk zijn er komen elke middag meerdere handelaren langs die precies hetzelfde doen. En die lopen zich niet de benen uit t lijf a 2 euro per uur om de spullen in de winkel te zetten. En ik weet dat veel mensen ervan kunnen leven van t inkopen en verkopen van spullen. Er wordt bij ons echt wel gekeken of je geen grote partijen meeneemt voor de verkoop. Deze schoenen hebben al een half jaar in t magazijn gelegen om ze in de zomer in de schappen te zetten. En ik had dus nu t geluk dat ze net op t moment dat ik aan t werk was in de winkel mochten. Ik voel me net zo goed klant als ieder ander als ik wat in de winkel moet zeggen. Was ook altijd vaste klant in deze winkel. Ik krijg voor een hele middag van 4 uur 8 euro betaalt. Op t moment dat ik wat heb twv dit bedrag verrekenen we het. Krijg geen medewerkerskorting of iets anders. Dus voel ik me schuldig en vind ik dat ik iets fout doe nee totaal niet. En de schoenen die ik draag om de 10000 stappen elke middag te zetten....nou die nam ik ook voor 4 euro mee voor mezelf.

Belastingaangifte weer gedaan

De belastingaangifte is weer gedaan. Fijn dat alles al ingevuld staat en dat je t alleen nog maar hoeft te controleren en aan t einde even met de posten moet schuiven om te kijken wie t meeste vergoed krijgt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een hoger bedrag had verwacht maar je hoort me niet klagen het is toch weer geld dat ik nog niet had. Doen jullie de aangifte zelf of laat je het doen? En als je t laat doen is dat dan omdat je veel lastige dingen hebt of denk je dat t veel werk is? Ik was voor mij en mijn man minder dan 15 minuten tijd kwijt. Nu hebben we ook niet veel bijzonders meer om in te vullen. Mocht je het laten invullen zou ik willen aanraden om zelf eens in te loggen met digid en te kijken hoe ver je komt. Bij elk onderwerp staan pop-up mogelijkheden zodat je ziet wat er evt ingevuld kan worden. Ook al wil je t er daarna alsnog door een ander laten doen dan weet je wel welke gegevens je evt allemaal mee kan nemen. Ik denk dat veel mensen t laten doen en denken het is veel werk, maar geloof me, de eerste keer doe je er wellicht iets langer over maar daarna kan je het zelf ook binnen no-time. Zonde om dan iemand 100 euro ervoor te moeten betalen.