Thuis...

Sinds vandaag zit ik thuis. Gisteren kwam de uitslag op mijn vraag hoeveel vrije dagen er nog stonden en de uitslag was dat ik er genoeg had om tot 1 oktober niet meer naar t werk te komen. In overleg dus meteen besloten dat t einde oefening was. Aangezien het natuurlijk vreemd is om t kantoor uit te lopen zonder dat ik iedereen gedag kon zeggen heb ik 21 september nog een afscheidslunch. Nu eerst maar eens bijkomen van de afgelopen maanden en zien dat ik mijn hoofd en lijf weer op orde krijg. Ik heb er roofbouw op gepleegd, maar hoop nu er minder moet en er heel veel tijd is om zaken op orde te maken dat ik langzaam weer mijn normale ik word. Het fijne is dat ik bij alles dacht doe ik na 1 oktober wel, nu kan ik zorgen dat ik 1 oktober al een flinke slag geslagen heb. Gisteren spontaan begonnen en op onze slaapkamer de ramen gelapt. Niet omdat moest, maar omdat t kon. En dat voelt echt tien keer beter dan t te doen met een lijf dat aan alle kanten protesteert omdat je teveel hebt gedaan maar je kop t idee heeft dat je door moet. En dan t idee te hebben dat er geen doorkomen aan is...