Wat is nu belangrijk?

Zo en dan zijn we allemaal weer op onszelf aangewezen. Zo min mogelijk gaan we de deur uit. Man en ik werken allebei nog. De oudste dochter is thuis, de jongste is bij mijn ouders die ik verzocht heb om ook haar zo min mogelijk met anderen in contact te laten komen. Ik vind het allemaal doodeng. Een beetje voor mezelf maar des te meer voor mijn omgeving. Samen met manlief blijven we dus nu zoveel mogelijk in huis. Positief nieuws van dit weekend was dat we samen onze hele keuken hebben gepoetst. Alles uit de kastjes gehad en weer opnieuw ingepakt. En we hebben een heleboel kastjes kan ik vertellen. Conclusie is dat we niet hoeven te hamsteren. Ook de grote kast in de berging is opgeruimd en de berging zelf. Gaf me meteen een heel goed gevoel ook. Hoop dat we aankomend weekend de kelderkast een grote beurt kunnen geven.Want die is serieus zo vol gestouwd dat we de deur nauwelijks open kunnen doen. Nou ja open wil nog maar de deur erna weer dicht doen is echt een ding aan t worden. Alles moet nodig weer eens uitgezocht worden en er moet het nodige nu gewoon weg. Het minder werken geeft me al iets meer lucht, al denk ik dat ik straks die tijd nodig ben om de kids les te geven. Want heel leuk dat je onderwijspakketten thuis krijgt. Dat is al een ding als je kind ‘normaal’ mee kan komen, maar als je kind een achterstand heeft en normaal gesproken door allerlei mensen die ervoor geleerd hebben wordt geholpen dan is t wel lastig. De begeleiding die haar op school extra begeleid verwoord het altijd mooi. Jij moet mama zijn en niet degene die haar steeds in alles moet corrigeren. Het is belangrijk de juiste band te houden. Tegen mama is het immers makkelijker om de schouders op te halen en te doen alsof je gek bent. Ik kan haar er slecht aan de oren bijtrekken en al zou ik dit willen doen het werkt alleen maar averechts. Ik wacht t af maar het geeft me kopzorgen. De logopediste zit bij ons in t gezondheidscentrum. Ik heb haar vanmorgen gemaild dat ik af wilde zeggen omdat ik me er niet senang bij voel. Later zag ik dat ik een mail van haar in de map ongewenst had waarbij al is aangegeven dat ze er zelf ook geen goed gevoel bij hadden en dat ze weer contact opnamen wanneer t weer kan. De oudste is ook in afwachting van de wijze waarop haar school de les nu vorm gaat geven. Vandaag was iedereen nog bij ons op kantoor, maar toen we bericht kregen dat bij de concurrent de helft al ziek naar huis was gegaan sloeg de paniek toe. In allerijl is besloten dat we opsplitsen. De helft naar huis en de helft op kantoor met iedereen in zijn eigen ruimte. Wat me vandaag verbaasde was de hoeveelheid klanten die achteloos naar binnen liepen om even wat af te geven. Ik heb aangegeven dat ik me daar echt niet prettig bij voelde en dat ik wilde dat er een briefje op de deur kwam met post door de brievenbus. Uiteindelijk is dat er einde van de dag alsnog gekomen. Morgen kijken we weer hoe t verder gaat. Ik wens iedereen sterkte toe in deze tijd...denk aan jezelf en aan een ander.