Licht aan het eind van de tunnel

De kogel is door de kerk. Ik mag vanaf volgende week terug naar 24 uur. Heel erg blij mee. Er ging iemand weg bij ons en degene die de afscheidsplechtigheid deed sprak haar naam verkeerd uit. Scheelde maar een letter maar toch...Toen we de avonds nog met zijn beiden op kantoor even wat aan t napraten waren vroeg ik ga je mijn naam straks ook alsnog verkeerd uitspreken als ik wegga? Waarop de persoon als door een 🐝 gestoken reageerde en me vroeg of ik plannen had dan. En toen flapte ik eruit dat ik die 28 uur echt niet ging volhouden. Er werd me meteen een gesprek aangeboden met de werkgever. Dat gesprek heb ik niet eens gehad want het was al geregeld voordat ik hem kon hebben. Ze zijn allemaal vreselijk gek met me en hebben dat ook uitgesproken nu. Mijn naaste collega gaf me aan dat zij haar dienst al naar de vrijdag had verschoven zodat ze mij kon helpen, maar vond dat ik zelf de vraag voor minder uren moest stellen. Zo lief. Het is momenteel echt superdruk op kantoor en als alle inkomende telefonie nu langs een persoon moet i.p.v twee en je andere werkzaamheden niet minder worden dan snap je wellicht dat we echt aan t buffelen zijn. Het wordt wel gewaardeerd want aankomende dinsdag gaan we met zijn allen lunchen buiten het kantoor. Ik ben straks op de woensdag en de vrijdag vrij. Hoop dan ook weer wat tijd voor mezelf te kunnen hebben. Want de hele dag doordraven is niks voor mij. Krijg nauwelijks 5 uur slaap op een dag. Deze week heb ik ook een afspraak gemaakt met de bank voor het omzetten van mijn hypotheek. Volgens de medewerkster moet het met advies wat me bijna 500 euro gaat kosten. Daar baal ik enorm van want weet heel goed wat ik wil en ook dat het echt kan en mag. Ik ga wel blijven aangeven dat ik het niet eens ben met de kosten.