Volg me in mijn strijd om het gedeelte van de hypotheek dat nu op aflossingsvrij staat naar beneden (0) te krijgen. Dit doe ik door mijn best te doen om mijn inkomen te vergroten, o.a geld-terug-acties, tweedehands aankopen, aandelen en advertentie inkomsten en door uitgaven te verkleinen.Wil je mij een keer een persoonlijk bericht sturen? Leuk dit kan naar geldover@outlook.com.
donderdag 21 januari 2021
Eenzaam...
Ik geef t toe. Op dit moment voel ik me eenzaam. Ben de hele week thuis met de twee meiden. De oudste zit bijna de hele dag boven vanwege school en huiswerk en de jongste mag gelukkig naar school vanwege haar TOS.
Heel af en toe steekt mijn moeder een hoofd door de deur en in t weekend zie ik mijn man of als ik heel gillend gek wordt rijd ik samen met schoonzus een flink stuk in de auto en waaien we ergens even uit.
De sociale contacten die ik heb gaan via de telefoon en die heb ik gisteren op dempen gezet omdat ik er alleen nog verdrietiger van word.
Vandaag ga ik maar eens een flinke klus aanpakken zodat ik minder kan malen in mijn hoofd. En niet malen en straks wat aan kant dat is win win....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Vandaag belde mijn broertje weer of ie mijn koffer mocht lenen. Ja natuurlijk. Hij heeft een vriendin in Zweden en waar hij eerder met de vr...
-
De titel van mijn blog Geldover doet de laatste tijd mijn blog niet echt eer aan. Ik ben aan het einde van de maand blut, sterker nog je ka...
-
Ik ben helemaal happy, heb net een hele mooie tripp trapp stoel op de kop weten te tikken voor maar 25 euro. Was al weken aan het kijken naa...
6 opmerkingen:
Ja ik heb er ook last van. We wonen al wat geisoleerd en hebben normaal ook weinig contacten. Wel goede buren maar die zie je nu ook nauwelijks als je buiten bent.
Dochter woont in Belgie en heb ik al maanden niet gezien. Nu is het zo saai allemaal. Normaal ga ik naar voetreflextherapie en fysio. Het eerste mag niet en het tweede beperkt ik ook zoveel mogelijk.
Geen enkel praatje ergens.
En van bellen met mijn zus wordt wordt ik ook niet vrolijker, zij is alleen en heet=ft het nog moeilijker dan ik met wel een fijne partner die het helemaal niet erg vind om niemand te zien.
Heel herkenbaar, we zijn nu eenmaal sociale wezens, op dit moment meer het gevoel dat ik sociaal afgebroken ben....probeer maar met kijken naar vogeltjes, een warm bad met badschuim een kaarsje een romantisch boek er wat van te maken..... Ik wens je sterkte. Op één of andere manier vond ik het ook wel troostrijk dat je het zo schreef, dacht toen ik ben er niet alleen in.
Hier ook enorm eenzaam. Ik zie eens in de twee weken een vriendin, een uurtje, dan gaan we samen boodschappen doen bij de boer. Babbelend tijdens de fietstocht.
En toch, het is nodig, ik wil niet klagen, ik probeer zoveel mogelijk nuttigs te doen in huis en wandel veel. Wel maken de wappies me erg kwaad. Gelukkig voor hen kom ik ze niet tegen, ik sta niet voor mezelf in denk ik.
ik snap je wel, maar denk dan ook bij mezelf: jij hebt je kinderen nog om je heen. Onze kinderen wonen 200 km ver en contact met kleinkinderen kan alleen via FaceTime. Ik ben maatje bij een oude mevrouw van 85, die geen kinderen of familie heeft. De organisatie waar ik dit vrijwilligerswerk doe heeft bepaald dat we alleen nog buitencontact mogen hebben, maar dat gaat juist niet want deze mevrouw kan niet meer goed lopen. Zij is echt eenzaam. Heeft alleen de tv als lijntje met de wereld.
Zo zie je maar: alles is relatief. Maar nogmaals ik snap je wel. Tel je zegeningen!
Ik herken je gevoel. Ik spreek ook amper nog andere mensen dan mijn gezin.
Volgens mij is dat het grootste problee,. Vlak nadat Nederland de eerste keer plat lag, was ik niet te genieten. Sjacherijnig. Buiten op de moestuin ben ik het wat kwijt geraakt.
Nu ben ik er aan gewend geraakt... merk dat ik niet de enige ben. Ik ben sloom bezig. Er komt weinig uit mijn handen. Dat andere mensen ook lijden, geeft schrale troost.
Een reactie posten