Maakt geld gelukkig?

Een van de terugkerende vragen van het programma Steenrijk, Straatarm...en meestal is het antwoord nee. Mensen met weinig te besteden beseffen vaak hoe goed ze het met elkaar toch hebben ondanks alle ellende. Ik denk wel dat het niet hebben van geld ongelukkig kan maken. Het wordt lastiger om in je basisbehoeften te voldoen. Je moet over elke uitgave meerdere malen nadenken. Helaas zie je vaak dat je in deze situatie je echte vrienden leert kennen. Want als er weinig meer is om te delen dan een glas ranja of een beker thee, vinden ze het dan nog wel zo leuk om te komen? Als je nergens met ze naartoe kan gaan, omdat jij er het geld niet voor hebt blijven ze dan nog bellen? Helaas zal je vaak zien dat contacten afstand nemen. Als je geluk hebt zijn er ook mensen die de banden aantrekken en die wel langskomen. Soms gewoon voor een praatje of soms om je een pan eten te brengen of een mand met boodschappen. Soms vraag ik me weleens af hoe het verder moet in Nederland. Als je nagaat dat het najagen van mensen met betalingsachterstanden een grote markt is die echt heel erg veel kost. Ik hoorde dat er een veelvoud van de oorspronkelijke schuld is die men moet inlossen door alle bijkomende kosten van deurwaarders en hulpverlening. Moet er niet eens gekeken worden hoe we de mensen zelf op de been kunnen houden en kunnen voorkomen dat deze situatie alleen maar erger wordt. Op dit moment is er van alles opgetuigd om mensen op de been te houden. En toch denk ik hoe zat dit pakweg jaar terug dan? Toen hoorde je af en toe van iemand met schulden. Maar nu lijkt het wel of half Nederland geholpen moet worden. En helaas zie je maar weinig mensen echt weer uit dat dal klimmen om zelfstandig weer de boel te kunnen regelen. Begrijp me goed ik ben blij voor de hulp die er is, maar heb echt het idee dat er te weinig gebeurd aan de voorkant om te voorkomen dat mensen in de problemen komen. Ik vraag me af of we met zijn allen niet nog beter moeten kijken naar risico's. Maar ook hier zie je de nadelen, op het moment dat de banken gaan rekenen met hogere financiële verplichtingen voor hun klanten hoor je de jongeren klagen, want hoe kunnen ze nu in vredesnaam nog een woning kopen? Ook zij willen graag een eigen plek. En het is wel vreemd dat je wel een dure huurwoning mag, maar geen koopwoning waar je de helft aan vaste lasten kwijt bent. En ook van de mogelijkheid om spaarloon opzij te zetten zodat je zelf kon regelen dat je eerder kon stoppen met werken is alweer door de regering teruggedraaid. Sterker nog we mogen nu allemaal een paar jaar langer als we niets voor onszelf regelen. Soms merk ik dat het hebben van geld me ongelukkig maakt. (nee, niet meteen allemaal je rekeningnummer doorgeven) Ik voel het namelijk als een grote verantwoording. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kinderen... Hoe zorg ik ervoor dat ik ons zo goed mogelijk indek tegen tegenvallers? Ons inkomen kan ook ineens behoorlijk dalen, te denken valt aan ziekte, helaas weten we uit ervaring hoe duur het is als er iemand uit het gezin of een van de ouders in het ziekenhuis ligt. Arbeidsongeschiktheid, werkeloos raken, premies die maar doorstijgen. Zelf probeer ik alles te verzekeren, arbeidsongeschiktheid en overlijden zijn de belangrijkste verzekeringen die we hebben. Ik twijfel wel eens of we de te verzekeren bedragen daarvoor niet naar beneden moeten gaan bijstellen. Bij overlijden van een van ons zou de woning meteen afgelost kunnen worden en blijft er zelfs wat over, daarnaast is mijn man verzekerd dat wanneer hij zijn eigen werk niet meer kan doen hij een vast bedrag per maand krijgt van 1600 euro (dit waren ooit de kosten van de hypotheek, inclusief een paar andere woonlasten. Beide premies zijn behoorlijk van de arbeidsongeschiktheid krijgen we wel een deel weer terug van de belasting. Deze verzekering bestaat nu niet meer voor nieuwe klanten. wat ik heb begrepen is dat men nu vaak alleen nog maar kan verzekeren nadat er is gekeken wat iemand nog wel kan en dus is het veel moeilijker geworden om een beroep op deze verzekering dan te doen. Voor nu probeer ik te blijven zoeken naar middelen om mijn lasten naar beneden te brengen en ons nog meer onafhankelijk te maken van geld. De grootste last is nog steeds de hypotheek. Zoals jullie wellicht hebben gemerkt heb ik het saldo van de nog te betalen hypotheek niet meer naar beneden bijgewerkt. Ik heb besloten om hier volgend jaar opnieuw naar te kijken als het spaarsaldo van mijn spaarpolis weer aan me is doorgegeven en ik de eerste aflossing weer heb gedaan. Maakt geld jouw gelukkig?