Ziekenhuis in Duitsland

Van de week op de camping had ik onze buurvrouw langs zien lopen naar t toiletgebouw. Ze liep op normaal tempo groette vriendelijk en heel even keek ik nog een keer en dacht zou ze last van dr knie hebben? Goed een half uur later kwam ikzelf uit dat toiletgebouw en zie de ambulance bij haar tent staan. Ik dacht die komt vast voor de buurman maar de buurvrouw bleek vreselijk benauwd te zijn en nauwelijks van t toiletgebouw meer naar dr stoel te hebben gekund. Dokter in nl gebeld omdat ze op goed een half uur hier vandaan woont maar die had aangegeven ambu bellen. De buurman liep er wat paniekerig omheen en dus gaf ik aan onze naaste buren aan dat ik hem niet alleen achter de ambu aan wilde laten rijden. Snel overleg want ben alleen met de jongste op de camping. Afspraak ze zouden haar laten kiezen tussen alleen in onze caravan slapen of bij haar vriendin en haar vader. Die vader had ik al snel geappt of indien nodig dat mogelijk was. Ze kwam net aanlopen voordat ik weg reed dus kon haar nog snel even de opties voorleggen en ze wilde alleen in onze caravan. Ik stelde de navigatie in op zh en we reden die kant op. Het werd wat donkerder en we zagen de blauwe lichten telkens een stukje voor ons. Bij t ziekenhuis aangekomen moesten we ons melden bij de balie. Daar zat een vrouw alleen die in tegenstelling tot de meeste mensen hier geen woord verstond van t nederlands van de buurman. Dus tolkte ik en samen kwamen we eruit. Er kwam een engelse man na ons maar die kon ze ook niet helpen want ze kon geen woord engels. Of ik ook even dat wilde vertolken. Ondertussen kwamen er allemaal jonge mannen met sportmatjes naar de uitgang. Later legde een ouder mannetje me uit dat ze zwangerschapsgym hadden gedaan samen met hun vrouw. Tijdens mijn wachten zag ik mensen met eten en drinken binnen komen die brachten dat nog naar patienten in t ziekenhuis rond 22 uur, 22.30 uur. Er kwamen mensen die kennelijk door de arts waren opgeroepen dat ze naar t ziekenhuis moesten komen nadat ze er 's middags onderzoeken hadden gedaan. De vrouw achter de balie gaf elke keer in eerste instantie aan dat de arts er niet was maar als ze dan aangaven hij heeft me zelf gebeld dan werd er weer een ander bijgeroepen. Twee hoogzwangere vrouwen kwamen al puffend voorbij, dan deed ze hoofd omhoog en knikte in de richting die ze moesten lopen. Alles heel kalm en gemoedelijk. Er kwamen diverse mensen langs die ze zonder pardon weer de deur wees. Ik dacht echt bij ons zitten ze sowieso niet alleen en een beetje ziekenhuis heeft tegenwoordig al beveiliging en al helemaal s nachts. Mensen met tandzeerte werd aangegeven dat ze alleen bij ziekenhuizen 100 km verderop terecht konden. En ook die namen daar genoegen mee. De buuf ligt nog in het ziekenhuis. Volgens de buurman in ieder geval nog tot vrijdag. Hij geeft aan dat de bedden echt slecht zijn zoals bij ons 20 jaar terug en dat ze zelf heeft aangegeven dat ie extra eten mee moest nemen want dat ze anders geholpen werd aan de longontsteking, maar zou overlijden door te weinig eten. Toch maar even weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat t in NL zo slecht nog niet is. (Die neus doet nog steeds zeer omdat t zweertje bovenin maar niet wil genezen.)Maar ach zal niet klagen. Eind mei wordt er naar gekeken.....