Afscheid nemen

Vanavond heb ik een feestje met mijn collega's. We gaan afscheid nemen voordat we weten van wie we afscheid moeten gaan nemen. Bewust omdat een ding zeker is we zitten volgend jaar niet meer bij elkaar. Afgelopen week hebben we elkaar op mijn verzoek al een cadeau gegeven. Ik heb gekleurde briefjes neergelegd en aan een ieder van ons team gevraagd om voor elkaar er een compliment woord van dank of iets dergelijks op te zetten. En wat was ik blij toen ik gister mijn cadeau in ontvangst mocht nemen. Hartverwarmende reacties van iedereen en dan komen de jaren toch echt voorbij. Vooral de mensen die me lieten weten graag naast me te zitten die ook echt lieten weten dat ik een fijne collega ben en daarbij een aantal persoonlijke verhalen nog een keer op papier hadden gezet hebben me diep geraakt. Want dit is waarom ik er dus niet aan moet denken dat ik niet meer werk. Als je collega's een soort van lieve vrienden van je zijn is het elke dag een feestje. Als je elkaar kan steunen door dik en dun en jemig wat hebben we in de afgelopen tien jaar veel voor onze kiezen gekregen maar wat hebben we ook veel mooie momenten met elkaar gehad. Als ik terug kijk kan ik niets anders zeggen dan dat ik enorm dankbaar ben dat ik in dit team heb gezeten. Wat een mooie mensen allemaal. En weet je al die stress glijdt nu langzaam van me af. We zien wel wat het woensdag gaat worden. Deze jaren pakt niemand mij meer af!