Werk uit handen geven.

Ik moet meer gaan nadenken over wat ik doe.
Zoals we het op t werk zo mooi zeggen.
MOET ik het nu doen?
Moet IK het nu doen?
Moet ik HET nu doen?
Moet ik het NU doen
Moet ik het nu DOEN?

Leg de klemtoon op het woord in hoofdletters...

Zelf ben ik iemand die snel de gevolgen van bepaalde veranderingen inziet.
Als men A zegt ben ik al snel bij Z met de consequenties en dat breekt me op, omdat ik bij alle onderliggende stappen ook de beren heb meegenomen de oplossingen ervoor wil bedenken, of bekijk of het anders kan. Dit kost me erg veel energie. Vandaar dat ik nu met mijn team en leidinggevende heb afgesproken dat het niet handig is dat ik degene ben die de zaken uitzoekt, maar de signalerende functie blijf houden, maar dat ik het dan mag en kan overdragen zodat zaken me niet leegzuigen.

Ook hierin zie ik sterke overeenkomsten met mijn huishouding. Zo stond ik net achter het aanrecht vertwijfeld te kijken naar de zooi die erop stond. Ook hier ga ik nadenken en dan met name Moet IK het doen? Met name dit zinnetje. Want hoe eerlijk is het als iedereen zondag gezellig zijn ding doet, nergens naar omkijkt en de zooi laat liggen voor mij om de rest van de week als een gek achter de achterlopende klusjes aan te gaan. Ik hoop dat manlief vanavond thuis komt. MOETEN we NU praten. :-)
Zelf denk ik dat als we er samen voor zorgen dat het aan kant is op zondagavond ik het de rest van de week bij kan houden en eens iets extra's kan oppakken. Nu ren ik als kip zonder kop achter werk dat moet gebeuren omdat wc's ed nou eenmaal niet schoon worden vanzelf, er kleren gewassen en weer schoon in de kast moeten komen. Pak ik een extra klus aan in de zin van de kast eens uitmesten en alles goed uitzoeken dan blijft er standaard werk liggen waar ik vervolgens dus weer achteraan moet gaan rennen. Ik heb mijn handen meer dan vol aan de dagelijkse klussen.
Ga nu maar eens even de wc's doen by the way...