Knoop doorgehakt

Vandaag een gesprek op het werk om mijn huidige werkzaamheden door te nemen en te bespreken hoe het de afgelopen drie maanden is gelopen. En ik heb de knoop doorgehakt, ik stop ermee. Ik zit nu op een fiuctie waar je werk nooit af is, en waar de klant er de dupe van wordt dat je minder uren werkt. Mijn naaste collega werkt 32 uur en die heeft er vorige week al de brui aan gegeven. Ik had nu vaak steun aan haar op de moemnten dat ik een paar uur afwezig was. Mijn leidinggevende gaf aan dat ze me nog wel meer tijd wilde geven als ik nog door zou willen, maar ik heb aangegeven dat het genoeg is geweest en dat de voortgang maar niet van de grond komt, omdat er niet naar on geluisterd werd aan het begin. NU zijn er veel meer collega's die normaal fulltime werken en door één dag vakantie in de problemen zijn gekomen en nu lijkt er ineens wel geluisterd te worden. Ontzettend jammer, maar moet het maar zien als een ervaring rijker. Het is nu afwachten wanneer we terug kunnen naar onze oude functie daar er eerst gekeken moet worden naar vervanging, maar wat mij betreft hoe eerder hoe beter.Merk vanavond dat mijn lijf zich helemaal aan het ontladen is. Ik ril aan alle kanten, zit te gapen en mijn ogen branden in mijn hoofd. Genoeg is genoeg. Ging ook met steeds minder plezier naar mijn werk en was aan het einde van de dag nooit klaar, omdat er altijd nog wel iemand was die kort voordat ik naar huis ging nog even liet weten me nodig te hebben. Hoop dat ik er snel nog weer plezier in kan krijgen, want zou het vervelend vinden om met dit gevoel met verlof te moeten gaan.