Het verliep vanmorgen anders dan verwacht...

Gisterenavond zei ik tegen manlief voor het slapengaan, dochter is morgen voor jou. Ik slaap nu eens weer een keer lekker uit. Hij keek me bedenkelijk aan, maar gaf me wel gelijk. De laatste weken is hij degene die tot een uur of elf blijft liggen en ik ben meestal rond kwart over 8, half negen beneden met haar. Aangezien de batterij van mij echt leeg is en niet lijkt op te laden vond ik dat ik vanmorgen een uitslaapochtendje verdiend had. Echter het liep aners om kwart voor 6 komt dochterlief de kamer op met de mededeling dat ze haar beer kwijt is. Omdat we zeker wisten at we hem gister bij haar in bed hadden geleg verwezen we haar weer naar de slaapkamer terug. Maar mw kon hem niet 1.2.3. vinden en gilde. Ik stapte het bed uit lichtelijk geirriteerd en toen had ze hem natuurlijk.
Probleem is echter dat zodra ik voet aan wal zet ik niet meer in slaap kan komen. Na nog een half uur draaien besloot ik daarom om maar het bed uit te gaan en de vaatwasser in te gaan pakken,het aanrecht schoon te maken en de tafel op te ruimen. Zit nu enigszins te balen dat ik me weer uit bed heb laten glijen.
We gaan vandaag zwemmen, misschien als ik lichamelijk net zo moe ben als geestelijk dat dan de batterij beter opgeladen gaat worden. Nu echt even de emoitionele rollercoaster, waarbij alle vervelende dingen die afgelopen jaar gebeurd zijn de revu weer passeren. Het verdriet dat ik een miskraam heb gehad en dat ik nog niet weer zwanger ben is groot en doet veel met me. Aan de ene kant zoveel om danbaar voor te zijn en aan de andere kant zo'n grote wens die maar niet in vervulling gaat. Ik probeer de dingen waar ik dankbaar voor mag zijn naar voren te krijgen, maar dat is nu echt even moeilijk.