Sale Solden 2023Sale Solden 2023

zondag 14 oktober 2012

Stabiliseren

Volgens mij ben ik vandaag redelijk stabiel qua humeur en gedachten. Er spelen niet allerlei vervelende gedachten door mijn kop. Wel denk ik dat ik de boel nog een dag de boel ga laten. Kan nu wel als een gek tekeer gaan om mijn huis weer aan kant te krijgen, maar ben bang dat ik weer in mijn kleine depressie terug zak. Want eerlijk gezegd dat is echt wat er momenteel aan de hand is. Zat me gisteren af te vragen of ik niet beter volgende week bij de dokter alngs kan gaan. Voel me bij tijden zo ongelukkig.
Komt het door mijn miskraam? Ik denk zelf van niet. Tuurlijk ik was heel erg verdrietig dat het niet zo mocht zijn, maar daarna kon ik het accepteren en een plek geven.
Ik kan er niet goed de vinger op leggen wat deze dip heeft veroorzaakt, maar denkt dat mijn hormonen in het algemeen een hele grote rol spelen. Week voordat ik mijn menstruatie krijg ben ik werkelijk onuitstaanbaar. Daarover gesproken, heb mijn menstruatie nog niet terug dus wellicht dat het een voorbode is.
Vandaag maar kleine dingen op de plek terug leggen en bv tijdens het koffie zetten eht aanrecht aan kant maken. Het moet dan langzaamaan stapje voor stapje beter gaan.
Fijne dag vandaag toegewenst.

7 opmerkingen:

Bloem zei

t Hoeft toch allemaal niet in één keer klaar. Doe gewoon ding voor ding en geniet daarvan.

In rustig vaarwater zei

Probeer ook een beetje te genieten, ook al is dat dan alleen maar van het aanrecht aan kant hebben. Die kleine depressie is er ook niet in 1 keer gekomen. Sterkte hoor!!

Anoniem zei

Ik denk dat het alles bij elkaar een beetje teveel is momenteel. Je miskraam, de drukte op het werk, je rommelige huis, de "herfst", enz.
Laat even alles de boel de boel, en probeer iets leuks te doen, en ga tussen al je beslommeringen steeds even lekker rusten.
Naar buiten gaan, en bewegen (wandelen) is altijd een goede remedie tegen een dip!
Sterkte ermee!Groet, Tineke.

grenouille zei

Succes meid,
Goed dat je er niet gelijk weer vol tegenaan gaat.

Gewoon Vlijtig zei

Ik kan je wel zeggen dat ik dat herken. Ik ging toen ik mijn tweeling verloor ook gewoon door alsof er niets aan de hand was. Pas heel veel later is dat gekomen. Had toen ook wel mijn buien. Pas 2,5 jaar later heb ik mijn eerste zoon mogen begroeten.
Het is het wachten waard geweest.

Bee zei

Het is niet niks, accepteer je gevoel. Probeer de balans te vinden tussen niksen en actie. Lekker bewegen helpt mij meestal het beste.

Sterkte ;-)

LLMM zei

Herkenbaar (behalve die miskraam), probeer inderdaad kleine stapjes te zetten. Niet forceren, maar ook niet je compleet lam laten leggen, want dat kan alleen maar meer tegenzin/frustratie/rotgevoelens opleveren.