Waterlanders

En ja hoor daar kwamen ze vanmorgen, de waterlanders.
Na een week van happy voelen en gisteren echt het idee ineens te hebben niet meer vooruit te kunnen komen en dan toch gewoon doorlopen was vanmorgen het niet willen luisteren van mijn dochter de druppel.
Ik heb een flinke janbui gehad. Had net van te voren aan manlief aangegeven dat ik zo moe was dat ik echt op mijn benen slingerde. Dochterlief wilde dat ik weer eens hielp bij iets dat ze zelf best kan en daar ging ik.Lange diepe uithalen en alle frustratie eruit. Kon nog wel duidelijk maken dat dochterloef er niets aan kon doen en gaf mijn man de opdracht voor haar te zorgen. Daarna 15 minuten janken, me kl*te voelen en overal spierpijn krijgen.
En het vreemde is daarna ben ik leeg en kan ik er weer tegenaan.
Mee boodschappen doen, even bij vrienden koffie drinken buiten in het zonnetje. Vervolgens lekker bij onszelf opladen in het zonnetje en toen de kracht van de zon weg ging ben ik naar bed gegaan. Drie uur later haalde manlief me uit bd. NU ben ik nog steeds moe en als ik me laat gaan slaap ik zo weer verder. MAnlief is nu even dochterlief naar bed aan het brengen en ik moet mezelf gewoon bezig houden, anders val ik in slaap. Baal ervan aangezien ik liever leuk en gezellie ben voor mijn mannetje. Ik ga nog even een kop thee zetten.....